بسیاری از افراد نگران افزایش وزن بیش از حد هستند. اما در برخی افراد نگرانی وسواسی می‌شود و در نتیجه حالتی به نام بی اشتهایی عصبی ایجاد می‌شود. بی اشتهایی عصبی یک اختلال خوردن است که می‌تواند منجر به کاهش وزن شدید شود. فرد مبتلا به بی اشتهایی به مصرف کالری و وزن مشغول است.
افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی از رژیم غذایی بسیار کم کالری استفاده می‌کنند و ترس بیش از حد از افزایش وزن دارند. آنها اغلب هنگام کاهش وزن احساس بهتری نسبت به خود دارند. آنها همچنین ممکن است بیش از حد ورزش کنند. بی اشتهایی بیشتر در زنان نوجوان تشخیص داده می‌شود، اما در زنان مسن تر و جوان تر و در مردان تشخیص داده می‌شود.
علت بی اشتهایی
علت بی‌اشتهایی ممکن است به دلایل مختلفی باشد که در زیر به برخی از این دلایل اشاره شده است:
1. عدم تعادل در هورمون‌ها: تعادل هورمونی بین گرلین (هورمون اشتها) و لپتین (هورمون سیری) می‌تواند تاثیر زیادی در اشتها داشته باشد. اختلال در این تعادل می‌تواند منجر به بی‌اشتهایی شود.
2. استرس و اضطراب: استرس و اضطراب می‌تواند باعث بی‌اشتهایی شود. در شرایط استرسی، برخی افراد به هیچ چیز اشتها نداشته و از خوردن غذا اجتناب می‌کنند.
3. بیماری‌های جسمی: بیماری‌هایی مانند عفونت‌ها، بیماری‌های گوارشی، بیماری‌های قلبی و عروقی، بیماری‌های تنفسی، بیماری‌های ایمنی‌ای و بیماری‌های کلیوی می‌تواند باعث بی‌اشتهایی شود.
4. داروها: برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد تشنج و داروهای کمکی شیمی درمانی می‌تواند باعث بی‌اشتهایی شود.
5. اختلالات روانی: برخی اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات رفتاری و اختلالات اضطرابی-اجتماعی می‌تواند باعث بی‌اشتهایی شود.
6. عدم تغذیه صحیح: برخی افراد به دلیل عدم تغذیه صحیح به مشکل بی‌اشتهایی برمی‌خورند.
7. بیماری‌های روانی: برخی بیماری‌های روانی مانند اختلال اضطرابی-اجتماعی، اختلال شخصیت گرایی و اختلالات روانی دیگر می‌تواند باعث بی‌اشتهایی شود.
در هر صورت، در صورتی که شما یا فردی دیگری دچار بی‌اشتهایی هستید، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا علت مشکل را بررسی کرده و درمان مناسبی را تجویز کند.
بی اشتهایی عصبی
بی‌اشتهایی عصبی یک اختلال رفتاری است که معمولاً به صورت ناگهانی و بدون دلیل آشکاری می‌کند. در این حالت، شخص دچار افزایش شدیدی در اضطراب و استرس می‌شود که باعث می‌شود که نتواند غذا بخورد و احساس گرسنگی نداشته باشد. این اختلال معمولاً ناشی از فشارهای روانی، اضطراب و تنش‌های زیاد در زندگی است، اما دلایل دقیق آن هنوز مشخص نیستند.
بی‌اشتهایی عصبی می‌تواند منجر به کاهش وزن بیش از حد، فقدان انرژی و مشکلاتی مانند خستگی، سردرد و افسردگی شود. در صورتی که شما یا کسی که می‌شناسید به بی‌اشتهایی عصبی مبتلا هستید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا بتوانند به شما کمک کنند تا این مشکل را حل کنید.
شناخت علائم بی اشتهایی عصبی
مبتلایان به بی اشتهایی عصبی وزن کم می‌کنند و وزن بسیار پایین خود را به روش‌های مختلف حفظ می‌کنند. در حالی که برخی محدودیت‌های شدیدی را برای کالری دریافتی خود اعمال می‌کنند، برخی دیگر بیش از حد ورزش می‌کنند. برخی از روش‌های پرخوری و پاکسازی مشابه روشی که توسط افراد مبتلا به بولیمیا استفاده می‌شود، استفاده می‌کنند. برخی دیگر از ملین‌ها، استفراغ یا دیورتیک‌ها برای خلاص شدن از شر کالری استفاده می‌کنند. اگر به بی اشتهایی عصبی مبتلا هستید، علائم شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ناتوانی در حفظ وزن طبیعی
خستگی
بیخوابی
پوستی که زرد یا لکه دار است و با موهای نرم و ظریف پوشیده شده است
نازک شدن یا ریزش مو
یبوست
بیش از سه سیکل بدون پریود
پوست خشک
فشار خون پایین
همچنین ممکن است متوجه رفتارهایی مانند:
ورزش بیش از حد
به جای خوردن غذا به اطراف بشقاب فشار دهید یا غذا را به قطعات کوچک برش دهید
تحریک پذیری
کناره گیری از فعالیت‌های اجتماعی
حالت افسردگی
انکار گرسنگی
استفاده از دیورتیک‌ها، ملین‌ها یا قرص‌های لاغری
بی‌اشتهایی عصبی یا اختلال اضطرابی-ازدیادی غذایی (ARFID)، یک اختلال روانی است که باعث کاهش شدید در میزان مصرف غذا و بی‌اشتهایی شدید می‌شود. در زیر علائم بی‌اشتهایی عصبی را بررسی می‌کنیم:
1. انتخاب غذاهای محدود: افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی معمولاً تنها برخی غذاها را ترجیح می‌دهند و از مصرف برخی غذاها اجتناب می‌کنند. آنها معمولاً از سبزیجات، میوه‌ها، گوشت، ماهی و غذاهایی که درست شده‌اند یا حاوی چندین ماده غذایی هستند، اجتناب می‌کنند.
2. ترس از خوردن: افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ممکن است ترس از خوردن غذاها داشته باشند و به دلیل نگرانی از سمی شدن یا ایجاد تهوع و استفراغ، از خوردن غذاها اجتناب کنند.
3. بی‌اشتهایی شدید: افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ممکن است به میزان قابل توجهی کمتر از نیاز روزانه خود غذا مصرف کنند و به این دلیل وزن خود را از دست بدهند.
4. افزایش وزن: در برخی موارد، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ممکن است به دلیل انتخاب غذاهای با ارزش غذایی کم و عدم مصرف غذاهای کافی، وزن آنها افزایش یابد.
5. مشکلات روانی: افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی ممکن است از مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات خوردن رنج ببرند.
در هر صورت، در صورتی که شما یا فردی دیگری دچار بی‌اشتهایی عصبی هستید، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید تا علت مشکل را بررسی کرده و درمان مناسبی را تجویز کند.
چه چیزی باعث بی اشتهایی عصبی می‌شود؟
علت دقیق بی اشتهایی عصبی شناخته نشده است. افرادی که دچار بی اشتهایی می‌شوند ممکن است تصویر بدنی منفی داشته باشند. آنها ممکن است بر روی “کامل” بودن تمرکز کنند. آنها ممکن است به دنبال راه‌هایی برای کنترل زندگی خود باشند. اعتقاد بر این است که عوامل دیگری مانند زیست شناسی، محیط و روانشناسی در این امر نقش دارند.
ژنتیک و هورمون‌ها ممکن است بر ایجاد بی اشتهایی عصبی تأثیر بگذارند. برخی شواهد نشان می‌دهد که بین بی اشتهایی و سروتونین، یک ماده شیمیایی تولید شده در مغز، ارتباط وجود دارد.
محیط
فشار جامعه برای لاغر به نظر رسیدن نیز ممکن است به ایجاد بی اشتهایی عصبی کمک کند. تصاویر غیرواقعی بدن از رسانه‌هایی مانند مجلات و تلویزیون می‌تواند تأثیر زیادی بر جوانان داشته باشد و میل به لاغری را برانگیزد.
روانشناسی
فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) ممکن است بیشتر مستعد حفظ رژیم غذایی سخت و رژیم ورزشی باشد که افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی اغلب از آن استفاده می‌کنند. این به این دلیل است که افراد مبتلا به OCD مستعد وسواس و اجبار هستند.
بی‌اشتهایی عصبی یا اختلال اضطرابی-ازدیادی غذایی (ARFID) یک اختلال روانی است که برخی عوامل می‌تواند باعث بروز آن شود. در زیر به برخی از عوامل بی‌اشتهایی عصبی اشاره می‌کنیم:
1. تجربه نامطلوب غذایی: تجربه نامطلوب با یک نوع غذا ممکن است باعث بروز بی‌اشتهایی عصبی در زمینه آن نوع غذا شود. به عنوان مثال، اگر شما بعد از خوردن یک نوع غذای خاص، مشکلاتی مانند استفراغ یا تهوع داشته باشید، ممکن است بی‌اشتهایی عصبی در زمینه آن نوع غذا ایجاد شود.
2. اضطراب و استرس: اضطراب و استرس می‌تواند باعث بی‌اشتهایی عصبی شود. افراد ممکن است به دلیل استرس و نگرانی از مصرف غذا اجتناب کنند.
3. حساسیت‌های غذایی: برخی افراد به دلیل حساسیت‌های غذایی، به مصرف برخی غذاها اجتناب می‌کنند. ممکن است بی‌اشتهایی عصبی در زمینه آن نوع غذا ایجاد شود.
4. اختلالات روانی: برخی اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات خوردن می‌تواند باعث بی‌اشتهایی عصبی شود.
5. عوامل فیزیکی: بعضی از عوامل فیزیکی مانند بیماری‌های گوارشی، عوارض دارویی و اختلالات جسمی می‌تواند باعث بی‌اشتهایی عصبی شود.
در هر صورت، در صورتی که شما یا فردی دیگری دچار بی‌اشتهایی عصبی هستید، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید تا علت مشکل را بررسی کرده و درمان مناسبی را تجویز کند.
بی اشتهایی عصبی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه شما یک معاینه فیزیکی برای بررسی فشار خون و ضربان قلب شما انجام می‌دهد. آنها همچنین یک معاینه روانشناسی انجام می‌دهند یا شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع می‌دهند که در مورد عادات غذایی و احساسات شما سؤال می‌کند. آنها به دنبال هر معیاری می‌گردند که نشان دهد:
شما مصرف غذا را محدود می‌کنید
ترس از افزایش وزن دارید
شما با تصویر بدن مشکل دارید
ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه شما همچنین ممکن است آزمایش‌های آزمایشگاهی خاصی را سفارش دهد. آزمایش خون ممکن است برای بررسی سطح الکترولیت و عملکرد کبد و کلیه درخواست شود. علاوه بر این، ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه شما ممکن است تراکم استخوان شما را بررسی کند و به دنبال بی نظمی‌های قلبی باشد.
ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه شما همچنین ممکن است آزمایش‌های آزمایشگاهی دیگری را برای رد سایر علل احتمالی کاهش وزن مانند بیماری سلیاک و بیماری التهابی روده تجویز کند.
تشخیص بی‌اشتهایی عصبی یا اختلال اضطرابی-ازدیادی غذایی (ARFID) بر اساس تاریخچه پزشکی، آزمایش‌های فیزیکی و روانشناختی، و بررسی الگوی مصرف غذایی فرد انجام می‌شود. در زیر به برخی از روش‌های تشخیص بی‌اشتهایی عصبی اشاره می‌کنیم:
1. مصاحبه با پزشک: پزشک با بیمار مصاحبه کرده و سابقه پزشکی، الگوی مصرف غذایی، علائم بالینی و هرگونه علائم دیگری که مرتبط با بی‌اشتهایی عصبی باشد، بررسی می‌کند.
2. آزمایش‌های فیزیکی: پزشک ممکن است آزمایش‌هایی مانند آزمایش خون و ادرار، تصویربرداری، آزمایش‌های جذب، آزمایش عملکرد کبد، آزمایش‌های گوارشی و آزمایش حساسیت غذایی را تجویز کند تا دلیل بی‌اشتهایی عصبی را بررسی کند.
3. ارزیابی روانشناختی: ارزیابی روانشناختی شامل ارزیابی اضطراب، افسردگی و اختلالات خوردن است. این ارزیابی ممکن است شامل مصاحبه با یک روانشناس، آزمون‌های روانشناسی و مصاحبه با خانواده یا دیگران نزدیک به بیمار باشد.
4. بررسی الگوی مصرف غذایی: پزشک ممکن است الگوی مصرف غذایی فرد را بررسی کند و بررسی کند که آیا فرد به دلیل نگرانی‌های مربوط به غذا، حساسیت‌های غذایی، یا تجربه نامطلوب با غذا، از مصرف برخی از غذاها اجتناب می‌کند.
با توجه به نتایج این بررسی‌ها، پزشک می‌تواند تشخیص بی‌اشتهایی عصبی را تأیید کند و درمان مناسبی را تجویز کند.
چه درمانی برای بی اشتهایی عصبی موجود است؟
یکی از بزرگترین موانع در درمان بی اشتهایی عصبی، درک این موضوع است که به کمک نیاز دارید. بسیاری از مبتلایان به بی اشتهایی عصبی باور ندارند که مشکلی دارند. که می‌تواند درمان را دشوار کند.
هدف اصلی درمان بازگرداندن بدن به وزن طبیعی و ایجاد عادات غذایی طبیعی است. یک متخصص تغذیه به شما کمک می‌کند تا نحوه صحیح غذا خوردن را بیاموزید. همچنین ممکن است توصیه شود که خانواده شما در درمان با شما شرکت کنند. برای بسیاری از افراد، بی اشتهایی عصبی یک چالش مادام العمر است.
درمان
شما و خانواده‌تان باید سخت تلاش کنید تا بر بی اشتهایی عصبی غلبه کنید. درمان‌های فردی، خانوادگی و گروهی اغلب بخشی جدایی ناپذیر از درمان هستند.
درمان فردی
نوعی درمان به نام رفتار درمانی شناختی اغلب برای درمان بی اشتهایی عصبی استفاده می‌شود. CBT به تغییر افکار و رفتارهای ناسالم کمک می‌کند. هدف آن کمک به شما است که یاد بگیرید با احساسات قوی کنار بیایید و عزت نفس سالم ایجاد کنید.
درمان بی‌اشتهایی عصبی (ARFID) شامل رویکردهای روانشناختی و تغذیه‌ای است. در زیر به برخی از روش‌های درمانی بی‌اشتهایی عصبی اشاره می‌کنیم:
1. رویکردهای روانشناختی: این روش‌ها شامل روش‌های مختلفی مانند رفتار درمانی، درمان شناختی-رفتاری و درمان خانواده می‌شوند. این روش‌ها به کمک یک روانشناس یا متخصص روان درمانی ارائه می‌شوند و هدف آنها افزایش تحمل به مصرف غذا، کاهش اضطراب و ترس، افزایش اطمینان به غذا و بهبود روابط خانوادگی است.
2. تغذیه درمانی: تغذیه درمانی شامل ارائه طرح تغذیه و منابع غذایی متنوع و تغذیه توسط متخصص تغذیه است. در این روش، تمرکز بر روی ارائه غذاهایی با ارزش غذایی بالا، غذاهای مورد علاقه فرد و افزایش تنوع غذایی است.
3. درمان دارویی: در برخی موارد، درمان دارویی به کمک متخصص پزشکی روانی می‌تواند برای کاهش علائم اضطراب و افزایش شدت استرس مورد استفاده قرار گیرد.
4. مشاوره شغلی: برای بعضی از افراد، بی‌اشتهایی عصبی ممکن است با اضطراب شغلی مرتبط باشد. در این صورت، ارائه مشاوره شغلی با هدف حل مشکلات شغلی و کاهش استرس، می‌تواند مفید باشد.
با توجه به علت بی‌اشتهایی عصبی، ممکن است به یک یا ترکیبی از روش‌های درمانی نیاز باشد. برای درمان موثر بی‌اشتهایی عصبی، مهم است که به علت بیماری دقیقاً تشخیص داده شود و درمان مناسبی توسط تیم درمانی ارائه شود.
بی اشتهایی چیست؟
بی اشتهایی عصبی، به اختصار بی اشتهایی، یک اختلال خوردن است که می‌تواند عواقب کشنده‌ای داشته باشد. افرادی که از بی اشتهایی رنج می‌برند مقادیر بسیار محدودی غذا مصرف می‌کنند که منجر به گرسنگی می‌شود. در نهایت آنها می‌توانند به طور خطرناکی لاغر و دچار سوءتغذیه شوند – با این حال هنوز هم خود را دارای اضافه وزن می‌دانند. اغلب، افراد مبتلا به بی اشتهایی چنان دچار سوء تغذیه می‌شوند که مجبور به بستری شدن در بیمارستان می‌شوند. حتی در آن زمان هم انکار می‌کنند که مشکلی با آنها وجود ندارد.
بی اشتهایی معمولا در دوران بلوغ ایجاد می‌شود. از هر 10 نفر مبتلا به بی اشتهایی، 9 نفر زن هستند و حدود 1 درصد از زنان آمریکایی بین سنین 10 تا 25 سال، بی اشتها هستند. زمانی که فرد مصرف غذای خود را تا حدی محدود می‌کند، می‌تواند بی اشتها در نظر گرفته شود که منجر به کاهش وزن قابل توجه بدن همراه با ترس شدید از افزایش وزن و نگرانی بیش از حد در مورد وزن یا شکل بدن شود
چه چیزی باعث بی اشتهایی می‌شود؟
علل دقیق بی اشتهایی عصبی ناشناخته است. این وضعیت گاهی اوقات در خانواده‌ها مشاهده می‌شود. زنان جوانی که والدین یا خواهر و برادری با اختلال خوردن دارند، احتمال دارد که خودشان به این اختلال مبتلا شوند.سپس عوامل روانی، محیطی و اجتماعی وجود دارند که ممکن است در ایجاد بی اشتهایی نقش داشته باشند. افراد مبتلا به بی اشتهایی به این باور می‌رسند که اگر لاغرتر بودند زندگی‌شان بهتر می‌شد.
علت بی‌اشتهایی ممکن است متفاوت باشد و به عنوان یک شرایط پزشکی شناخته می‌شود. در زیر به برخی از علل معمول بی‌اشتهایی اشاره می‌کنیم:
1. اختلالات روانی: بی‌اشتهایی ممکن است به دلیل اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی، اختلال اضطراب عمومی، اختلال وسواسی-جبری، اختلالات نوروتیک و اختلالات وسواسی-وسواسی ایجاد شود.
2. اختلالات تغذیه‌ای: بی‌اشتهایی ممکن است به دلیل اختلالات تغذیه‌ای مانند بلیمیا نروتیکا، آنورکسیا، بی‌اشتهایی عصبی و یا اختلالات رفتاری خوردن ایجاد شود.
3. بیماری‌ها: بی‌اشتهایی ممکن است به دلیل بیماری‌هایی مانند سرطان، ایدز، آلزایمر، پارکینسون، کم‌خونی، دیابت، نارسایی کلیه، نارسایی کبدی و بیماری‌های گوارشی مانند زخم معده، التهاب روده و یا سندرم روده تحریک‌پذیر ایجاد شود.
4. داروها: برخی داروها مانند داروهای برای درمان افسردگی، اختلالات هورمونی، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های گوارشی و مسکن‌ها ممکن است باعث بی‌اشتهایی شوند.
5. سایر عوامل: بی‌اشتهایی ممکن است به دلیل عوامل دیگری مانند کمبود خواب، استرس، فشار روانی، عدم فعالیت بدنی، اضطراب، تنش و یا تغییرات در شرایط زندگی ایجاد شود.
بنابراین، برای تشخیص دقیق علت بی‌اشتهایی، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
علائم و نشانه‌های بی اشتهایی
علائم و نشانه‌های بی اشتهایی عصبی شامل موارد زیر می‌شود:
1- کاهش شدید در وزن و BMI پایین‌تر از 18.5
2- از دست دادن نشاط و انرژی
3- خستگی و سردرد
4- تغییرات در خواب و استراحت
5- اضطراب و افسردگی
6- عدم تمایل به خوردن غذاهای مختلف
7- پوکی استخوان و خطر شکستگی آنها
8- عدم تمایل به صحبت کردن در مورد غذا یا وزن خود
9- پوست خشک و آسیب‌پذیری بالاتر در برابر آسیب‌های جسمی
10- مشکلات گوارشی مانند شکم درد، تب روزانه، نفخ و اسهال.
لازم به ذکر است که بعضی از افراد ممکن است تنها نشانه‌هایی مانند کاهش وزن یا لاغری داشته باشند و هیچ علایم دیگری نداشته باشند. به هر حال، در صورتی که به هر یک از این علائم مبتلا هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بتواند به شما راهکارهای مناسبی برای درمان بی اشتهایی عصبی پیشنهاد دهد.
علائم و نشانه‌های بی اشتهایی عبارتند از:
اگر زیر 18 سال دارید، وزن و قد شما کمتر از حد انتظار برای سن شما است
اگر بزرگسال هستید، دارای شاخص توده بدنی (BMI) پایین هستید.
از دست دادن وعده‌های غذایی، خوردن بسیار کم یا اجتناب از خوردن هر گونه غذایی که به نظر شما چاق کننده است
وقتی وزن مناسبی دارید یا کم وزن هستید، باور کنید چاق هستید
مصرف دارو برای کاهش گرسنگی (سرکوب کننده‌های اشتها)
قاعدگی شما متوقف شده (در زنانی که به یائسگی نرسیده اند) یا شروع نشده است (در زنان و دختران جوانتر)
مشکلات جسمی، مانند احساس سبکی سر یا سرگیجه، ریزش مو یا خشکی پوست
شما می‌توانید از بی اشتهایی بهبود پیدا کنید، اما ممکن است زمان ببرد و بهبودی برای همه متفاوت خواهد بود.
برنامه درمانی شما متناسب با شرایط فردی شما تدوین می‌شود و باید هر گونه حمایت دیگری را که ممکن است نیاز داشته باشید، مانند کنترل افسردگی یا اضطراب، در نظر گرفته شود
اگر بالای 18 سال دارید، باید یک نوع گفتار درمانی به شما پیشنهاد شود تا به شما کمک کند احساسات خود را در مورد غذا و غذا خوردن مدیریت کنید تا بتوانید به اندازه کافی غذا بخورید تا سالم باشید. درمان‌های گفتاری که معمولا برای درمان بی اشتهایی در بزرگسالان استفاده می‌شود عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری (CBT)
درمان بی اشتهایی عصبی مادزلی برای بزرگسالان (MANTRA)
مدیریت بالینی حمایتی تخصصی (SSCM)
اگر زیر 18 سال دارید، خانواده درمانی به شما پیشنهاد می‌شود. همچنین ممکن است نوع دیگری از گفتار درمانی مانند CBT یا روان درمانی متمرکز برای نوجوانان نیز برای کنترل بی اشتهایی به کار برده شود.
در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان بی اشتهایی عصبی ثابت نشده است، داروهای ضد افسردگی ممکن است برای مقابله با اضطراب و افسردگی رایج در افراد مبتلا به بی اشتهایی تجویز شوند. این موترد ممکن است به شما احساس بهتری بدهد. اما داروهای ضد افسردگی میل به کاهش وزن را از بین نمی‌برند .
بستری شدن در بیمارستان
بسته به شدت کاهش وزن شما، ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه ممکن است بخواهد شما را برای چند روز در بیمارستان نگه دارد تا اثرات بی اشتهایی عصبی شما را درمان کند.
خطرات بی اشتهایی برای سلامتی
بی اشتهایی طولانی مدت می‌تواند منجر به مشکلات شدید سلامتی مرتبط با عدم دریافت مواد مغذی مناسب (سوء تغذیه) شود . اما معمولاً زمنی که عادات غذایی شما به حالت عادی بازگردد، اینها شروع به بهبود می‌کنند.
عوارض احتمالی عبارتند از:
مشکلات ماهیچه‌ها و استخوان‌ها – از جمله احساس خستگی و ضعف، پوکی استخوان، و مشکلات رشد فیزیکی در کودکان و بزرگسالان جوان
مشکلات باروری
مشکلات مربوط به قلب و عروق خونی – از جمله گردش خون ضعیف، ضربان قلب نامنظم، فشار خون پایین، بیماری دریچه قلب، نارسایی قلبی، و تورم در پاها، دست‌ها یا صورت (ادم)
مشکلات با مغز و اعصاب – از جمله حملات (تشنج) و مشکلات در تمرکز و حافظه
مشکلات کلیه یا روده
داشتن سیستم ایمنی ضعیف یا کم خونی
بی اشتهایی نیز می‌تواند زندگی شما را به خطر بیندازد. این یکی از علل اصلی مرگ و میر مربوط به مشکلات سلامت روان است. مرگ و میر ناشی از بی اشتهایی ممکن است به دلیل عوارض جسمی یا خودکشی باشد.
آیا تغذیه درمانی برای بی‌اشتهایی عصبی مفید است؟
بله، تغذیه درمانی می‌تواند برای بی‌اشتهایی عصبی (ARFID) مفید باشد. افرادی که با این اختلال مواجه هستند، ممکن است به دلیل انتخاب محدودیت‌های غذایی، نوعی تغذیه نامناسب داشته باشند که ممکن است باعث کاهش وزن، کمبود مواد مغذی و سایر مشکلات سلامتی شود.
تغذیه درمانی برای بی‌اشتهایی عصبی شامل ارائه طرح تغذیه و منابع غذایی متنوع و تغذیه توسط متخصص تغذیه است. در این روش، تمرکز بر روی ارائه غذاهایی با ارزش غذایی بالا، غذاهای مورد علاقه فرد و افزایش تنوع غذایی است.
به عنوان مثال، ممکن است متخصص تغذیه برای افرادی که به دلیل بی‌اشتهایی عصبی، از محدودیت‌های غذایی روبرو هستند، طرح تغذیه‌ای را ارائه دهد که شامل تغذیه با چندین وعده کوچک در طول روز، انتخاب غذاهای با طعم و مزه‌های مورد علاقه فرد، انتخاب غذاهای با ارزش غذایی بالا و افزایش تنوع غذایی در غذاهایی باشد که فرد می‌پسندد.
این روش‌ها می‌تواند به فرد کمک کند تا تحمل به مصرف غذا افزایش پیدا کند، تنوع در غذاهای مصرفی افزایش یابد و کمبود مواد مغذی جلوگیری شود. همچنین، تغذیه درمانی می‌تواند به همراه رویکردهای روانشناختی و درمان دارویی برای بی‌اشتهایی عصبی مفید باشد.
راه‌های مقابله با بی اشتهایی
بی اشتهایی ممکن است به دلایل مختلفی از جمله استرس، اضطراب، اختلالات روانی، مشکلات معده‌ای و هورمونی، داروها، بیماری‌ها و سایر عوامل رخ دهد. در مقابله با بی اشتهایی، می‌توانید از رویکردهای زیر استفاده کنید:
1. رعایت یک رژیم غذایی منظم: سعی کنید وعده‌های غذایی خود را به صورت منظم و در بازه‌های زمانی مشخص بگیرید. از دست رفتن وعده‌های غذایی و پرشدن معده خود را در این زمان‌ها تنظیم کنید.
2. تغذیه سالم و تنوع در غذاها: مطمئن شوید که رژیم غذایی شما شامل مواد غذایی سالم، متنوع و غنی از مواد مغذی است. مصرف میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین‌ها و چربی‌های سالم می‌تواند به تأمین نیازهای بدن و بهبود اشتها کمک کند.
3. کنترل استرس: استرس می‌تواند عاملی برای بی اشتهایی باشد. سعی کنید روش‌های مدیریت استرس را اجرا کنید، مانند ممارسه ورزش، یوگا، مدیتیشن، تنفس عمیق و تکنیک‌های روانشناسی مثل تمرینات تفکر مثبت.
4. تمرین بدنی منظم: فعالیت‌های ورزشی منظم می‌تواند اشتهای شما را تحریک کند. سعی کنید هر روز به مدت حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی انجام دهید، مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا یا تمرینات ورزشی دیگری که به شما لذت می‌بخشد.
5. مصرف مایعات کافی: ممکن است بی اشتهایی شما به دلیل کمبود آب در بدن باشد. به خصوص در طول روز، مقدار کافی آب و سایر مایعات را مصرف کنید تا بدنتان را هیدراته نگه دارید.
6. مشاوره حرفه‌ای: اگر بی اشتهایی شما مداوم و مزاحم است و با سایر علائم نگران‌کننده همراه است، بهتر است با یک متخصص تغذیه یا روانشناس مشورت کنید. آنها می‌توانند علت بی اشتهایی شما را تشخیص دهند و برنامه مناسبی را برای مقابله با آن ترتیب دهند.
مهم است بدانید که درمقابله با بی‌اشتهایی باید به علت اصلی آن توجه شود. بی‌اشتهایی می‌تواند ناشی از عوامل فیزیولوژیکی و روانی باشد. در ادامه راه‌های مقابله با بی‌اشتهایی را بررسی خواهیم کرد:
1. تغذیه سالم: تغذیه منظم و سالم می‌تواند به بهبود اشتها کمک کند. مصرف وعده‌های غذایی متعادل شامل مواد غذایی سبزیجات، میوه‌ها، مواد غذایی پروتئینی و کربوهیدرات‌های سالم می‌تواند اشتها را تحریک کند.
2. مدیریت استرس: استرس می‌تواند به کاهش اشتها منجر شود. استفاده از تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، تمرین، یوگا و تنفس عمیق می‌تواند به کاهش استرس و بهبود اشتها کمک کند.
3. مصرف مایعات کافی: ممکن است کمبود آب در بدن نیز موجب کاهش اشتها شود. مصرف مایعات کافی مانند آب، آبمیوه، چای و سوپ‌های سبک می‌تواند به حفظ هیدراتاسیون بدن کمک کند.
4. تغییر محیط: محیطی که شما در آن قرار دارید می‌تواند بر اشتهای شما تأثیر بگذارد. سعی کنید محیط غذاخوری را تمیز و دلپذیر کنید و برای صرف غذا آرامش و آرایش مناسبی را فراهم کنید.
5. ورزش منظم: ورزش منظم و فعالیت بدنی می‌تواند اشتها را تحریک کند. تمرین‌هایی مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا و تمرینات ورزشی دیگر می‌توانند اشتها را افزایش دهند.
6. مشاوره حرفه‌ای: اگر مشکل بی‌اشتهایی شما مزمن و نگران‌کننده است، بهتر است با یک متخصص تغذیه یا روانشناس مشورت کنید. آنها می‌توانند به شما راهنمایی کنند و برنامه‌ای مناسب برای مقابله با بی‌اشتهایی تنظیم کنند.
با این حال، در صورتی که بی‌اشتهایی شما مداوم است و باعث ایجاد نگرانی و مشکلات سلامتی می‌شود، بهتر است به یک پزشک متخصص مراجعه کرده و مورد بررسی قرار دهید.
علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی می‌تواند روانشناختی باشد
درست است که علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی ممکن است به عوامل روانشناختی مرتبط باشد. برخی از اختلالات روانشناختی و روانپزشکی می‌توانند منجر به کاهش اشتها شوند. برخی از این اختلالات عبارتند از:
1. افسردگی: افسردگی می‌تواند باعث از دست دادن علاقه به غذا، کاهش اشتها و کاهش وزن شود.
2. اضطراب: اضطراب ممکن است به کاهش اشتها و تمایل به خوردن کمتر منجر شود.
3. اختلال اضطرابی-افسردگی: این اختلال می‌تواند با ترکیب علائم افسردگی و اضطراب همراه باشد و کاهش اشتها و تمایل به خوردن کمتر را ایجاد کند.
4. اختلال اضطرابی-تغذیه‌ای: در این اختلال، نگرانی شدید در مورد مصرف غذا و وزن بدن وجود دارد که می‌تواند منجر به کاهش اشتها و تغییرات در الگوی غذایی شود.
5. اختلال هویت بدن: در این اختلال، افراد نگران و متوجه تغییرات در بدن خود هستند و ممکن است به خوردن کمتر و کاهش اشتها منجر شود.
6. اختلال رفتار خوردن: اختلال رفتار خوردن می‌تواند باعث کاهش اشتها، رفض کردن غذا و تمایل به خوردن محدود شود.
اگر شما یا کسی که درباره او صحبت می‌کنید، با کم اشتهایی مواجه هستید و معتقدید که دلیل آن ممکن است به عوامل روانشناختی مرتبط باشد، بهتر است با یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک مشورت کنید. آنها می‌توانند ارزیابی کاملی از وضعیت روانشناختی شما یا شخص مورد نظر انجام دهند و راهنمایی لازم را ارائه کنند.
باکتری و ویروس یک علت مهم کم اشتهایی یا بی اشتهایی هستند
در برخی موارد، عفونت با باکتری یا ویروس می‌تواند به کم اشتهایی یا بی اشتهایی منجر شود. در زمان ابتلا به عفونت، سیستم ایمنی بدن فعال می‌شود و برای مقابله با عفونت تلاش می‌کند. این واکنش ایمنی ممکن است منجر به کاهش اشتها و کاهش تمایل به خوردن شود.
علاوه بر این، برخی عفونت‌ها می‌توانند علائم دیگری را که باعث کاهش اشتها می‌شوند، به همراه داشته باشند. مثلاً در بیماری‌های ناشی از ویروس‌های تنفسی مانند آنفلونزا، سرماخوردگی و کوچک شدن حس شمایی و طعمی می‌تواند منجر به کاهش اشتها شود. همچنین، برخی عفونت‌ها ممکن است به عوارض همراه باشند که علاوه بر کاهش اشتها، تهوع و استفراغ نیز را تجربه کنید.
به هر حال، اگر شما یا کسی که درباره او صحبت می‌کنید، با کم اشتهایی مواجه هستید و فکر می‌کنید که دلیل آن ممکن است به عفونت با باکتری یا ویروس مرتبط باشد، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص صحیحی از وضعیت به شما داده شود و در صورت لزوم درمان مناسب انجام شود.
گاهی علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی مصرف داروست
مصرف برخی داروها می‌تواند علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی باشد. برخی از داروها که ممکن است منجر به کاهش اشتها شوند عبارتند از:
1. داروهای ضد اضطراب و ضدافسردگی: برخی داروهای استفاده شده برای درمان اضطراب و افسردگی ممکن است عملکرد اشتها را تحت تأثیر قرار دهند و باعث کاهش اشتها شوند.
2. داروهای ضد تشنج: برخی داروهای مورد استفاده در درمان بیماران مبتلا به تشنج ممکن است علیه اشتها عمل کنند و منجر به کاهش آن شوند.
3. داروهای ضد ترشح اسید معده: برخی از داروهای استفاده شده برای کنترل ترشح اسید معده و درمان زخم معده ممکن است به طور غیرمستقیم باعث کاهش اشتها شوند.
4. داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs): برخی از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی ممکن است باعث تحریک مخاط معده و روده شوند و در نتیجه اشتها را کاهش دهند.
5. داروهای شیمی درمانی: در برخی موارد، داروهای شیمی درمانی مورد استفاده در درمان سرطان ممکن است باعث کاهش اشتها و بی اشتهایی شوند.
اگر در حال مصرف هر گونه دارو هستید و کم اشتهایی یا بی‌اشتهایی تجربه می‌کنید، بهتر است با پزشک خود در مورد این عوارض جانبی صحبت کنید. آنها می‌توانند داروهایی که ممکن است علت این عوارض باشند، بررسی کنند و در صورت لزوم تغییراتی در داروها ایجاد کنند تا اشتهای شما بهبود یابد.
سرما خوردگی و آنفولانزا شایع‌ترین علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی
سرماخوردگی و آنفولانزا (گریپ) می‌توانند علت شایع کم اشتهایی یا بی اشتهایی باشند. هنگامی که بدن با ویروس آنفولانزا یا سایر عوامل عفونی روبرو می‌شود، سیستم ایمنی بدن فعال می‌شود و به مقابله با عفونت می‌پردازد. این واکنش ایمنی ممکن است منجر به کاهش اشتها و تمایل به خوردن کمتر شود.
علاوه بر این، عفونت‌های تنفسی مثل سرماخوردگی و آنفولانزا ممکن است علائم دیگری را همراه داشته باشند که به کاهش اشتها منجر می‌شوند. این علائم می‌توانند شامل سرفه، گرفتگی صدا، خستگی عمومی، تب، سردرد و بی‌اشتهایی باشند.
در بیماری‌های تنفسی، عوارض دیگری مانند بینی گرفتگی، افزایش ترشحات بینی، تغییر در حس شمایی و طعمی نیز رخ می‌دهد که می‌تواند تمایل به خوردن را کاهش دهد.
در این موارد، استراحت کردن، مصرف مایعات بیشتر، و خوردن غذاهای سبک و آرام ممکن است بهبود اشتها و کمک به بهبودی شما بیفزاید. در هر صورت، اگر علائم شما نگران‌کننده یا طولانی‌مدت است یا با علائم دیگر همراه است، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
بارداری علتی برای تغییر اشتها
بارداری می‌تواند تغییرات قابل توجهی در اشتها و الگوی تغذیه زنان داشته باشد. در طول بارداری، بدن زن تحت تأثیر تغییرات هورمونی قرار می‌گیرد که ممکن است به تغییرات در اشتها و سلایق غذایی منجر شود. در ادامه، تغییرات اشتها در دو مرحله مهم بارداری توضیح داده شده است:
1. سه ماهه اول (اولین سه ماه): در این مرحله، بسیاری از زنان تغییراتی در اشتها و تمایلات غذایی خود تجربه می‌کنند. برخی زنان تجربه نفرت از برخی از غذاها (معروف به آواگان) می‌کنند و برخی دیگر تمایل به خوردن غذاهایی که قبلاً مورد علاقه نبودند دارند. این تغییرات در اشتها ممکن است به عوامل هورمونی و تغییرات در طعم و بوی غذاها برگردهد.
2. سه ماهه دوم و سوم: در این مرحله، بیشتر زنان ممکن است تغییراتی در اشتها نسبت به مرحله قبل تجربه کنند. برخی ممکن است اشتهای بیشتری داشته باشند و برخی دیگر ممکن است تمایل به خوردن کمتری داشته باشند. این تغییرات ممکن است به عوامل مختلفی مانند افزایش حجم رحم و فشار بر روی معده، تغییر در هورمون‌ها و تغییرات روحی و روانی مرتبط با بارداری برگردهد.
در هر صورت، در طول بارداری، مهم است که تغذیه مناسب و سالم را حفظ کنید. اگر نگرانی خاصی درباره تغییرات اشتها خود دارید، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه خود مشورت کنید. آنها می‌توانند راهنمایی‌های لازم را برای تغذیه سالم در تمام مراحل بارداری به شما ارائه دهند.
ممکن است علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی شما کم خونی باشد
کمبود آهن و کم خونی (آنمی) می‌تواند علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی باشد. آهن یک عنصر مهم برای تولید هموگلوبین در خون است که مسئول حمل اکسیژن به اندام‌ها است. در صورت کمبود آهن و کم خونی، تأثیرات منفی بر روی سیستم گوارشی و سلول‌های بدن وجود دارد که ممکن است باعث کاهش اشتها شود.
علاوه بر کمبود آهن، کمبود ویتامین‌ها و مواد مغذی دیگر نیز می‌توانند علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی باشند. برخی از ویتامین‌ها و مواد مغذی که برای حفظ سلامتی و عملکرد صحیح سیستم گوارشی ضروری هستند، شامل ویتامین B12، ویتامین D، روی و رویالژلوتن است. کمبود هر یک از این عناصر می‌تواند باعث کاهش اشتها و بی اشتهایی شود.
اگر شما مشکلی در اشتها یا کم اشتهایی دارید و مشتبه به کم خونی هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. با انجام آزمایشات مناسب، پزشک می‌تواند وضعیت شما را بررسی کرده و در صورت لزوم درمان مناسب را تجویز کند.
سالخوردگی نیز علت بی کم اشتهایی یا بی اشتهایی است
سالخوردگی نیز می‌تواند عاملی برای کم اشتهایی یا بی اشتهایی باشد. با پیشرفت سن، بدن تحت تأثیر تغییرات فیزیولوژیکی قرار می‌گیرد که ممکن است به تغییرات در اشتها و الگوی تغذیه منجر شود. در زیر، عوامل مهمی که در سالخوردگی ممکن است باعث کاهش اشتها و بی اشتهایی شوند، آورده شده است:
1. کاهش تولید هورمون‌ها: با پیشرفت سن، تولید برخی هورمون‌ها مانند هورمون رشد و استروژن در زنان کاهش می‌یابد. این تغییرات هورمونی ممکن است به کاهش اشتها و کاهش سطح انرژی بدن منجر شود.
2. کاهش حس شمایی و طعمی: با سن، حس شمایی و طعمی ممکن است تغییر کند، و ممکن است غذاها کمتر جذابیت برای شما داشته باشند. این تغییرات در حس شمایی و طعمی می‌تواند منجر به کاهش اشتها شود.
3. مشکلات دندان و لثه: مشکلات دندانی مانند ریزش دندان‌ها، دندان‌های دردناک یا مشکلات لثه می‌توانند باعث کاهش توانایی خوردن غذا و در نتیجه کاهش اشتها شوند.
4. عوامل روانشناختی: با پیشرفت سن، ممکن است عوامل روانشناختی مانند افسردگی، تنهایی، استرس و اضطراب افزایش یابد. این عوامل می‌توانند به تغییرات در الگوی تغذیه و کاهش اشتها منجر شوند.
5. بیماری‌ها و داروها: برخی بیماری‌ها و مصرف برخی داروها نیز می‌توانند باعث کاهش اشتها و بی اشتهایی در سالخوردگان شوند. به عنوان مثال، بیماری‌های مربوط به گوارش، بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و مصرف برخی داروها ممکن است تأثیر منفی بر روی اشتها داشته باشند.
اگر با کاهش اشتها یا بی اشتهایی مشکل دارید و این موضوع مزاحم شما می‌شود، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند علت دقیق را تشخیص داده و در صورت لزوم درمان مناسب را تجویز کند.
مبتلایان دیابت علت کم اشتهایی خود را جدی بگیرند
بله، مبتلایان به دیابت باید کم اشتهایی خود را جدی بگیرند. کم اشتهایی می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات جدی در کنترل دیابت و وضعیت سلامت عمومی باشد. در زیر، عواملی که می‌توانند به کم اشتهایی در مبتلایان به دیابت منجر شوند، آورده شده است:
1. نارسایی کنترل قند خون: اگر قند خون در دیابت ناهنجار باشد و در محدوده نرمال نباشد، ممکن است کم اشتهایی را تجربه کنید. افزایش قند خون ممکن است باعث تغییرات در متابولیسم و الگوی اشتها شود.
2. مشکلات گوارشی: برخی از مبتلایان به دیابت ممکن است مشکلات گوارشی مانند گازهای معده، نفخ، تهوع یا استفراغ داشته باشند. این مشکلات می‌توانند باعث کاهش اشتها و بی اشتهایی شوند.
3. عوارض داروها: برخی از داروهای مصرفی برای کنترل دیابت، مانند متفورمین، می‌توانند عوارض جانبی نظیر کم اشتهایی را داشته باشند.
4. عوامل روانشناختی: مبتلایان به دیابت ممکن است با فشارها و استرس‌های روانی مرتبط با مدیریت بیماری خود روبرو شوند. این عوامل می‌توانند به کاهش اشتها و بی اشتهایی منجر شوند.
اگر شما مبتلایان به دیابت هستید و با کم اشتهایی یا بی اشتهایی مواجه هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند علل دقیق را تشخیص داده و در صورت لزوم تغییرات در برنامه درمانی شما ایجاد کند تا کم اشتهایی را کنترل کند و وضعیت سلامت شما را بهبود بخشد.
عوارض میگرن علت کم اشتهایی یا بی اشتهایی هستند
عوارض میگرن می‌توانند عاملی برای کم اشتهایی یا بی اشتهایی باشند. میگرن یک نوع سردرد شدید و مزمن است که ممکن است با علائم دیگری همراه باشد، از جمله اشتهای کاهش یافته یا ناشتایی. علت این اشتهای کاهش یافته یا بی اشتهایی در میگرن هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، اما تأثیر مستقیم میگرن بر سیستم عصبی می‌تواند باعث تغییرات در الگوی تغذیه و کاهش اشتها شود.
در برخی از موارد، عوارض میگرن مانند سردرد شدید، تهوع و استفراغ می‌توانند به کاهش اشتها و بی اشتهایی منجر شوند. همچنین، در برخی از افراد، خود داروهای مصرفی برای کنترل میگرن می‌توانند عوارض جانبی نظیر کاهش اشتها را داشته باشند.
اگر شما مبتلا به میگرن هستید و با کم اشتهایی یا بی اشتهایی مواجه هستید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند علل دقیق را تشخیص داده و برنامه درمانی مناسب برای شما تنظیم کند تا این مشکل را کنترل کند و وضعیت سلامت شما را بهبود بخشد.
میان علت بی اشتهایی و ضربه مغزی رابطه وجود دارد
میان علت بی اشتهایی و ضربه مغزی رابطه‌ای وجود دارد. ضربه مغزی یک نوع صدمه فیزیکی به مغز است که ممکن است در اثر ضربه شدید به سر یا ارتجاع قوی سر رخ دهد. این صدمه می‌تواند منجر به عوارض مختلف شود، از جمله کم اشتهایی و بی اشتهایی.
ضربه مغزی می‌تواند تأثیراتی بر تابع سیستم عصبی داشته باشد که باعث تغییرات در الگوی تغذیه و کاهش اشتها شود. همچنین، عوارض متعدد دیگری نظیر سردرد، تهوع، استفراغ، اختلالات خواب و تغییرات در حالت های روحی و افسردگی نیز ممکن است در اثر ضربه مغزی رخ دهد.
اگر شما در اثر ضربه مغزی با کم اشتهایی یا بی اشتهایی مواجه می‌شوید، باید به متخصص مغز و اعصاب یا پزشک خود مراجعه کنید. آنها می‌توانند تشخیص دقیق را بر اساس علائم و عوارض شما قرار دهند و برنامه درمانی مناسب را تعیین کنند تا بهبودی و بازگشت به وضعیت سلامت قبلی شما را تسریع کنند.
